مژده باد طلوع تو ای معصومه زکیّه که بارقه شهاب تو،
روشنایی دیگر در شب‏های مناجات اهل زمین است.

معصومه، یعنی قداست مریم و عصمت فاطمه
و ادامه قصه غصه‏های زینب در جست‏جوی برادر.

معصومه یعنی ترنم ترانه‏ای دیگر برای استجابت دعا.
لبریز از نام توایم که غربت شاه غریب را به‏یادمان می‏آوری.

امروز، سپیده‏ دم طلوع تو،
عطر نوشکفته بهار را بر قلب مشتاقانت می ‏پراکند.

چه زیباست سرنوشت تو در خطه قم،
وقتی هم آسمان با ماه و ستارگانش می‏شوی
و اجازه میهمانی تو برای قلب‏های شکسته،
به منزله زیارت حسین علیه‏ السلام می‏شود.

شرافتِ زن در یاد توست،
آن‏ هنگام که قدسیان
بر گلدسته‏ های نورانی‏ات سلام می‏فرستند.

طلوع می‏کنی و نام تو،
سپیدارها را به وجد می‏آورد.

محبت تو ای بانو،
تالاب‏های تیرگی روح را
پر از زلالی عرفان می‏کند.

میلاد تو، نبض پرتلاطمی است
که اندام خواب رفته سکوت را بیدار می‏کند
تا ساعات مه گرفته ایمان را آفتابی کند.